ريگســـــــار

تاخیر در پرواز ها میدان هوایی کابل را متشنج کرد.
مردم در حال انتظار که از ساعات اولیه صبح در میدان هوایی کابل حاضر بودند تا پروازهای هوایی مانند گذشته با تاخیر چند ساعته انجام پذیرد ، اما این انتظار ها طولانی شد و صبر و حوصله مردم بسر آمد و دست به شورش زدند.
معترضین اقدام به شکستن شیشه های سالن انتظار میدان هوایی کابل کردند و بدینگونه خشم و ناراحتی خود را از تاخیر بیش از اندازه پروازها اعلام دشاتند.
گفته شده است که تاخیر بیش از اندازه در پرواز های امروزی میدان هوایی کابل ورود غیر منتظره دبر کل ناتو به کابل بوده است.
طی یک سفر غیر منتظره ، راسموسن دبیرکل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) دقایقی پیش وارد کابل شد.

جام  دوره چهارم ليسه شهيد گل محمد ولايت نيمروز به پايان رسيد.

اين جام كه به مناسبت سال جديد برگزار شده بود و در دو بخش دربخش ليسه ودر بخش ابتديي برگزار شده بود كه هشت تيم از دوره ليسه و هشت تيم در دوره ابتدايي اشتراك كرده بودند.

 با برتري تيم صنف دوازدهم ج در مقام اول تيم منتخب صنف هفت دوم تيم منتخب هشت سوم وتيم ستاره گان صنف هفت چهارم به پايان رسيد.

10 بازيكن بر تر :

1 جاويد صنف 12 الف_2 عبدالرشيد 9 دال  _3 مختار 10 دال _4 نويد 9 ج _5 فرهاد 12 ج _6 بسم الله 11 ج _7 يوسف 12 با _8 اسلام 7 ه _9 مجيد 7 دال _10 نسيم هشت ه كه به عنوان 10 بازيكن بر تر انتخاب شده اند.

بهترين دريازه بان جاويد از صنف 10 الف انتخاب شد.

آقاي گل

بخاطريكه نثار احمد از صنف دوازدهم ج و فهيم در گلهاي زده شده با هم مساوي بودند هر دو به عنوان آقاي گل انتخاب شدند.

سرپرست جام استاد عبدالهادي بيدار.

برای نخستین بار یک شرکت خصوصی خدماتی شرکت تولید کشور را در گرفتن گواهینامه سازمان استانداردهای جهانی کمک فنی میکند.
یه گزارش طلوع ، مسئولان این شرکت میگویند که تاکنون 12 شرکت خصوصی در کشور برای گرفتن این گواهینامه ها اماده شده اند و با گرفتن این گواهینامه ها گذشته از افزایش تولید افغانستان در بازارهای جهان صادرات نیز افزایش خواهد یافت.

مسئولان شرکت هگزا کارپس باسرمایه گذاری در بخش ترویج استانداردهای جها نی در کشور میگویند:شرکت های داخلی را به گونه ی تشویقی اماده ی استفاده از استانداردها در بخش های خدماتی،تجارتی و تولیدی میسازند.
از سوی هم اتاق تجارت و صنایع با توجه به مشکلات تولیدات داخلی با نیازمندی های بازارهای جهانی میگوید:شرکت های داخلی باید در تولیدات و عرضه ی خدماتشان معیارهای سازمان استانداردهای جهانی را در نظر داشته باشند.

گفتنی است که در حال حاضر بیش از 160 کشور جهان عضویت سازمان استانداردهای جهانی یا ایزو(ISO) را دارند،که افغانستان نیز مشمول ان است.
به گفته ی مسئولان اتاق تجارت و صنایع تاکنون بیش از 117هزار استاندارد در بخش های مختلف از سوی این سازمان به جهان معرفی شده است.

آیا میدانید: در جهان به ۶۰۰۰ زبان تکلم میشود.

آیا میدانید: هر قاره ای، شهری به نام «رم» دارد.

آیا میدانید: که حلزون می تواند سه سال بخوابد .

آیا میدانید: دلفین ها با یک چشم باز می خوابند .

آیا میدانید: قلب زنان نسبت به مردان تندتر می زند .

آیا میدانید: ناراحتی های پا در زنان ۴ برابر مردان است.

آیا میدانید:کوسه ها از بیماری سرطان در امان هستند .

آیا میدانید: هیچ گورخری، خط های مشابه دیگری ندارد.

آیا میدانید: ۱۳ درصد جمعیت جهان، صحرانشین هستند .

آیا میدانید: چهار پنجم جانوران رو حشره ها تشکیل داده اند.

آیا میدانید: تنها در یک پرواز، زنبور عسل به ۷۵ گل سر می زند.

آیا میدانید: چشم انسان معادل یک دوربین ۱۳۵ مگاپیکسل است.

آیا میدانید: ژاپن، پرمصرف ترین کشور جهان در زمینه انرژی است.

آیا میدانید: در ساخت دیوار بزرگ چین، آرد برنج به کار رفته است.

آیا میدانید: توماس ادیسون، مخترع لامپ از تاریکی وحشت داشت.

آیا میدانید: یک کودک ۴ ساله روزانه بیش از ۴۰۰ سوال می پرسد!

آیا میدانید: شیرها تا سن ۲ سالگی قادر به غرش کردن نمی باشند.

آیا میدانید: در هر یک گرم خاک، حدود ۱۰ میلیون باکتری زندگی می کند.

آیا میدانید: استرس باعث می شود، مرغ ها پرهای خود را از دست بدهند.

آیا میدانید: تعداد مرغ ها در سراسر جهان تقریبا با جمعیت انسان مساوی است.

آیا میدانید: به طور متوسط، هر فردی ۵ سال از عمر خودش را صرف خوردن می کند.

آیا میدانید: سرعت خواندن از صفحه رایانه نسبت به کاغذ معمولی ۲۵ درصد کندتر است.

آیا میدانید: نقاش معروف «لئوناردو داوینچی» معروف ترین نقاشی خود به نام «لبخند مونالیزا» را نه تاریخ زد و نه امضا کرد.

آیا میدانید: بازیافت تنها یک بطری شیشه ای، مقدار انرژی موردنیاز یک لامپ ۱۰۰ واتی به مدت ۴ ساعت را تامین می کند.

آیا میدانید: پرنده فلامینگو قادر است با سرعتی حدود ۵۵ کیلومتر در ساعت پرواز کند. این پرنده در یک شب حدود ۶۰۰ کیلومتر مسافت را طی می کند.

به گزارش نگاه زن ، به نقل از رویترز گزارشی را نشر کرده است که رقم زنان معتاد به انواع مواد مخدر در کشور 60 هزار عنوان گردیده که این رقم برای کشوری که هنوز در جنگ به سر می برد یک بحران وحشتناک خوانده می شود. این گزارش که از سایت رویترز ترجمه گردیده است تقدیم شما می گردد:
برداشتن حجاب در میان زنان معتاد افغانستان
گزارش از: ایمی فریس روتمن
آنیتا چادری آبی رنگش را از چهره برداشت و چشمان بی رمق و لبان ترقیده ای که در نتیجۀ سال‌های مصرف تریاک را آشکار میکرد؛ و دستی به شکم آویزانش کشید که هنوز یک ماه پس از تولد هفتمین فرزندش همچنان بالا است.
آنیتای ۳۲ ساله که به مانند دیگر زنان به گفتگو به آسانی حاضر نمی شد، نام کامل خود را افشا نکرد، او می‌گوید: “نمی‌توانم به اولادم شیر بدهم. می‌ترسم معتاد شود.”
او همراه با زنان دیگر به مرکز ترک اعتیاد “نجات”، واقع در یک منطقۀ قدیمی کابل که با سرمایه سازمان ملل متحد ایجاد شده است، بصورت پنهانی از منزلش بیرون می‌آید تا شوهرش که مانع از برآمدن او می شود، آگاهی پیدا نکند.
با کمی هزینه و دستیابی به دواهای مناسبی چون میتادون، موسسه نجات می‌تواند دردی را درمان کند که در این کشور نادار بر اثر بیش از سه دهه جنگ رو به افزایش گذاشته است.
افغانستان منبع بیش از ۹۰ فیصد تریاک جهان است که برای ساختن هروئین به کار می‌رود و بر مقادیر آن بیش از گذشته افزایش یافته است.
با آن که دیدن مردانی که در مقابل دریای خشک شده کابل در روز روشن هروئین می‌کشند صحنه‌ای عادی است، اما در این فرهنگ به شدت محافظه‌کار اسلامی از زنان توقع می‌رود که در کوچه ها و سرک های مزدحم رفت و آمد نکنند. آنان اغلب باید از خویشاوند مرد یا همسر خود اجازه بگیرند تا از خانه بیرون بروند و در سرک سراپا پوشیده در حجاب اسلامی و چادری باشند.
آنیتا به عنوان یک امر مسلم می‌گوید: “من اجازه ندارم برای رفتن پیش داکتر از خانه بیرون بیایم. چه می‌توانم انجام دهم؟ من یک زنم.”
آنیتا، به مانند بسیاری از زنان معتاد افغان، این اعتیاد را از شوهرش گرفته است.
مانند دیگر زنانی که با آن‌ها گفتگو شده است، آنیتا می‌خواهد که فقط اسم کوچکش گفته شود. اعتیاد زنان که بدنامی با خود دارد، موضوعی است که هیچ وقت در افغانستان به آن پرداخته نمی‌شود.
آن‌ها فقط از طریق واسطه‌ای که به وی اعتماد دارند، حاضر شدند از زندگی خود با یک ژورنالیست صحبت کنند.
با توجه به گزارشی که با هزینۀ دفتر سازمان ملل متحد در مورد مواد مخدر و جرایم انجام شده است، کشت خشخاش در کشوری که هزاران سال است این محصول را رشد می دهد، به دلیل افزایش قیمت و وخامت اوضاع امنیتی، در سال ۲۰۱۱ نسبت به سال گذشته ۷ فیصد بالا رفته است.
در سال ۲۰۱۱ قیمت تریاک برداشت شده نسبت به سال ۲۰۱۰ بیش از دو برابر و بالغ بر ۱٫۴ میلیارد دالر شد و به گفته دفتر سازمان ملل در مورد مواد مخدر و جرایم، مبنای ۱۵ فیصد اقتصاد افغانستان را تشکیل می‌دهد.
مصرف تریاک در افغانستان که سال‌ها به عنوان دوا از آن به کار می‌رفت، اما اکنون به یک موضوع ساعت تیری و میله کردن تبدیل شده است. دفتر سازمان ملل می‌گوید از جمعیت ۳۰ میلیونی افغانستان، در حدود یک میلیون نفر به تریاک و هروئین معتادند که در نتیجه بزرگ‌ترین مصرف سرانه جهان را دارد.
حتی ارقام تخمینی تعداد زنان معتاد به تریاک یا هروئین در افغانستان واضح نیست. مرکز نجات تخمین می‌زند که در حدود ۶۰ هزار زن به طور مدوام مواد مخدر غیر قانونی از جمله چرس و ماری جوآنا مصرف می‌کنند.
آرمان رئوفی، مسوول کاهش زیان برای زنان در مرکز نجات، می‌گوید: “در دهه‌های گذشته مسلما بر تعداد زنان معتاد افزوده شده است.”
مصرف تریاک روزانه ۲۰۰ افغانی (معادل ۴ دالر) هزینه دارد و در کشوری که یک سوم جمعیت آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند، عادتی بسیار قیمتی است. زنان، کودکان خود را روان می کنند تا پس ماندۀ غذا و بوتل های بی مصرف را جمع کنند تا بتوانند هزینه اعتیاد خود را تأمین کنند یا وقتی شوهران‌شان خانه نیستند، در سرک های مزدحم دست‌شان را از زیر چادری بیرون می‌آورند و از رانندگان موترها گدایی می‌کنند.
فوزیه، ۳۰ ساله، مادر پنج اولاد که در گوشه‌ای از مرکز نجات نشسته، می‌گوید: “شوهرم زن دومی گرفت و دیگر به من اهمیت نمی داد، به همین خاطر شروع کردم به کشیدن تریاک و حالا باید گدایگری کنم.” او می‌گوید می‌ترسد شوهرش یا مردان قوم اش بدانند که برای ترک اعتیاد به این مرکز می‌آید.
امکانات صحی بسیار کم است. دو سال پیش “داکتران جهان” پروژه‌ای را آغاز کرد که به معتادان متادون می‌دهد و این تنها مرکز کشور است.
“برنامه ملی کنترل ایدز” می‌خواهد آن را به سراسر کشور گسترش دهد، اما وزیر مبارزه با مواد مخدر مخالفت کرده و می‌گوید با این کار فقط یک ماده مخدر دیگر به بازار سیاه اضافه می‌شود.
ناجیه، که پسری پنج ساله در دامان چادری کثیف ‌اش بازی می‌کند، می‌گوید ۹ سال است که معتاد شده است.
این مادر مو سیاه چهار فرزند، می‌گوید: “برایم بسیار دشوار است. اولاد دارم. فقیرم. نمی‌توانم کار کنم – شوهرم اجازه نمی‌دهد.”
ناجیه می‌گوید پس از بازگشت شوهرش از ایران که برای کارگری به آن‌جا رفته بود، این اعتیاد را از شوهرش گرفته است.
رئوفی در مرکز نجات می‌گوید که بازگشت کارگران مهاجر و پناهنده‌ها که در دهه ۱۹۸۰ در دوران اشغال اتحاد جماهیرشوروی سابق به ایران و پاکستان فرار کرده بودند، و جنگ داخلی خونین و حکومت طالبان که در ادامه آن آمد، دلیل اصلی افزایش تعداد زنان معتاد است.
به گفته وی، افزایش فحشای روی سرک پس از سقوط طالبان که بر این کار نسبت به حکومت کنونی، نظارت پولیسی بیش‌تری داشت، هم نقش داشته است.
به گزارش دفتر سازمان ملل متحد برای مواد مخدر و جرایم، ایران در جهان پس از افغانستان بالاترین تعداد معتادین را دارد.معتادان افغان در میان ۱ میلیون پناهنده در ایران به چنان معضلی تبدیل شده است که تهران شروع به اخراج آنان کرده است.
فدا محمد پیکان، که در وزارت صحت عامه افغانستان رئیس برنامه کنترل ایدز است، می‌گوید: “مرزهای نسبتاً باز ما به نفع ما نیست. اکثراً در ایران معتاد شده‌اند و بسیاری از آن‌ها متأهل هستند.”
مشکل اعتیاد زنان افغان اکنون به آن منجر گردیده که بزرگ‌ترین زندان زنان کشور، “بادام باغ”، واقع در حومه کابل، پر شود.
از ۱۶۴ زندانی، ۶۴ نفر معتادان به هروئین و تریاک هستند، یعنی به گفته داکتر حنیفه امیری، دو برابر زمان بازگشایی کلینیک در سال ۲۰۰۸٫
وی با تکان دادن یک دستکش داکتری و اشاره به حویلی زندان که خویشاوندان چادری پوش برای زندانیان‌شان انار و نان آورده‌اند، می‌گوید: “امروزه در بیرون مواد مخدر بیش‌تری در دسترس زنان است.”
با موهای سیاه کوتاه، کورتی چرمی و دست‌هایی حنا بسته با نقش یک گژدم، یکی از زندانیان به اسم مدینه، شبیه زنان عادی افغان به نظر نمی‌آید.
او که یکی از هفت معتاد تزریقی هروئین در این زندان است، با پسر نوجوان و دخترش در زندان زندگی می‌کند؛ او به جرم کشتن شوهرش به هفت سال زندان محکوم شده است.
مدینه، تنها زندانی ای که حاضر شد با رویترز صحبت کند، می‌گوید شوهرش را کشته است چون نمی‌گذاشت برای تأمین مخارج اعتیادش فاحشه گی کند.
این مادر ۳۷ ساله، بازویش را که بر اثر تزریقی تازه سرخ شده است، می‌خاراند و می‌گوید: “از خدا می‌خواستم این کار را رها کنم، اما به عنوان یک زن چه باید می‌کردم؟”
او خرج اعتیادش را با فروش ابزار جنسی دست‌ساز – در کاندوم – به سایر زندانیان، که چند تن از آنان به هم‌جنس‌گرایی روی آورده‌اند، تأمین می‌کند.
“اچ آی وی” و ایدز، معمولا بر اثر تزریق مواد مخدر، دارد به مشکلی جدی تبدیل می‌شود و اگر چاره مناسبی برای آن نیندیشند، می‌تواند تعداد زیادی را مبتلا کند.
استراتژی جدیدی که قرار است وزارت صحت عامه در امر مشاوره زنان برای تست “اچ آی وی” در پیش گیرد، با مقاومت اپوزیسیون نیروهای به شدت محافظه‌کار در جامعه افغانستان روبرو شده است.
محمد خان هدایت، که در شفاخانه امراض مسری وابسته به وزارت صحت عامه کار می‌کند، می‌گوید: “مبتلایان به اچ آی وی و معتادان در جامعه مسلمان، شیطانی تلقی می‌شوند و این امر در مورد زنان شدیدتر است.”

وزیرمعادن افغانستان، گفته است که ترکمنستان تا سی سال ۳۰ ازساخته شدن خط لوله انتقال گاز به پاکستان وهند، هرسال پنج صدمیلیون مترمکعب گاز با بهای مناسب به افغانستان خواهد فروخت.

به گزارش طلوع نیوز ، وزیرمعادن که به تازگی ازترکمنستان برگشته است، گفته است رییس جمهورترکمنستان، قربان قُلی بردی محمدوف با دادن این وعده، برعملی شدن هرچه زودترپروژه تاپی تأکید دارد.
وی افزود که درنشست اقتصادی که باحضور رییس جمهور کرزی درکابل برگزارشده بود، ازعلاقمندی رییس جمهورترکمنستان، برای عملی شدن پروژه تاپی به زمان معین آن سخن زده است و ترکمنستان ازپیشرفت گفتگوها درتعین بهای گازوحق ترانزیت با کشورهای هند وپاکستان رضایت دارد وبرعملی شدن هرچه زودتراین پروژه تأکید می کند.

خط لولۀ گاز ترکمنستان، با گذشتن از افغانستان به پاکستان وهند می رسد که با ساخته شدن آن سالانه میلیاردها مترمکعب گازازترکمنستان به هند و پاکستان ازراه افغانستان ترانزیت خواهد شد وافغانستان گذشته ازگرفتن مقدارکافی گازازاین خط لوله، سالانه حق ترانزیت نیز می گیرد.

وحید الله شهرانی با رد گفته های اخیرمعین معادن پاکستان، اعجاز چوهدری که گفته بود افغانستان ازسهم اش دراین پروژه برای گرفتن پنج صد میلیون مترمکعب گازدرسال منصرف شده است، گفته که افغانستان به گاز ترکمنستان نیازدارد.
به گفتۀ وی قربان قلی بردی محمد وف ازبهای مناسب فروش گازبه افغانستان نیزسخن گفته است.

ازسویی هم رییس جمهورحامد کرزی با تأکید برهمکاری های بیشتردولت افغانستان برای عملی شدن هرچه زوترپروژه تاپی با ترکمنستان، که درچارچوب آن گازترکمنستان از راۀ افغانستان به پاکستان وهند خواهد رسید، به وزیرمعادن کشوردستورداده است تا دراین بخش تلاش هایش را بیشترسازد.

در این اواخر بر شمار رانندگان زن در هرات افزوده شده است. زنان راننده در این شهر، اکنون خود با رانندگی و طی مسیر در شهر، از وابستگی خود به مردان کاسته اند.
هر چند این عدم وابستگی به مردان برای گشت و گذار در شهر و حل مشکلات پیش پا افتاد و ابتدایی زنان توسط خودشان، زیاد طعم خوشی برای زنان راننده در این شهر ندارد و در مواقعی این حل تنهایی مشکلات، خود مشکل آفرین و درد سر ساز شده است.
این درد سر از برخورد نامناسب شماری از شهروندان به ویژه مردان، با زنان راننده منشا می گیرد. تا جایی که زنان را از رانندگی دلسرد و مایوس کرده است.
یه گزارش رادیو زحل ، یکی از این زنان راننده، سهیلا است. او ۳۵ ساله است و در جاده مهتاب در ناحیه پنجم شهر هرات زندگی می کند. او معلم لیسه تجربوی است و برای گشت و گذار و حل مشکلات روزمره اش، خود رانندگی می کند.
او می گوید از کودکی به رانندگی علاقه خاصی داشتم و همیشه آرزوی می کردم خودم موتری داشته باشم و خودم رانندگی کنم. اکنون به آرزوی خود رسیده ام، اما گاهی اوقات از داشتن موتر و رانندگی در سطح شهر به خاطر برخورد بد برخی از مردان، پشیمان می شوم.
سهیلا تنها زن راننده ای نیست که در موقع رانندگی در سطح شهر از برخورد مردان شاکی است، بلکه زنان بسیاری اند که از برخوردهای تبعیض آمیز و متعصبانه برخی مردان ناراحت اند.
فهیمه زن راننده دیگری است که ۳۰ سال سن دارد و کارمند بانک بین المللی افغانستان است. او از یک سال بدینسو، پس از سپری کردن دوره آموزش راهنمایی رانندگی، قواعد ترافیکی را فرا گرفته و خودش رانندگی می کند.
او نیز مانند سهیلا از برخورد زشت برخی از مردان ناراحت است و می گوید باید نیروهای امنیتی با این افراد برخورد کند.
این برخوردهای زشت از سوی مردان، شامل گفتن حرف های زشت و رکیک، ایجاد مانع با موتر بر سر راه زنان راننده و دیگر محدودیت ها است.
اما، دقیقا چه کسانی مزاحم زنان راننده می شوند و چرا؟
عبدالروف احمدی، سخنگوی پلیس زون غرب افغانستان بر این عقیده است که این مزاحمت ها از سوی برخی افراد متعصب و اوباش صورت می گیرد.
آقای احمدی می گوید تاکنون در چند مورد، افرادی که باعث آزار و اذیت و مزاحمت برای زنان راننده می شده اند، از سوی پلیس بازداشت شده و با آنها برخورد شده است.
اما آیا تمام مردان در هرات با زنان راننده چنین رفتاری دارند؟
آرش حبیبی، یکی از دانشجویان دانشگاه هرات، نه تنها با رانندگی زنان مخالفتی ندارد بلکه به نظر او، رانندگی زنان در سطح شهر، نشان دهنده امنیت خوب و بالا بودن سطح فرهنگ مردم این شهر است.
با در نظر داشت نظرات فوق، سوال اصلی این است که عامل ایجاد کننده چنین وضعیتی چیست؟
علی احمد کاوه، جامعه شناس و استاد دانشگاه هرات می گوید تعریف شدن رانندگی به عنوان پدیده ای مردانه در جامعه افغانی، که اکثر مردان در مورد پوشش زنان حساس اند، موجب شده است که برخی از آنان در این مورد خاص واکنش نسان دهند.
به گفته آقای کاوه، راه حل این معضل به دست خود زنان است، به گفته او، زنان باید جایگاه خود را در جامعه بیابند و از حق خود دفاع کنند.
با نگاهی به دیگر کشورها، می توان دید که زنانی که خواستند خودشان از اتکا به مردان در امور شخصی خود بکاهند، با مشکلاتی از سوی برخی از مردان مواجه شده اند.
این مشکلات در برخی جوامع به کلی، با پشتکار زنان حل شده است، اما هنوز در برخی جوامع سنتی باقی مانده است.
این تنها زنان اند که با پشتکار و عدم توجه به مزاحمت های برخی از مردان در عرصه های مختلف، می توانند نه تنها مشکلات شان را حل کنند بلکه با توانایی هایی که در بسیار از آنان وجود دارد، می توانند گوی سبقت را از دست مردان ربوده و خود را به عنوان نسلی همسان مردان و بلکه موفق تر از آنان معرفی کنند.

در حالی که وضعیت امنیتی در روزهای اخیر وخیم تر شده اما حکومت تا کنون برای تامین امنیت تلاش های جدی را انجام نداده است.

شماری از اعضای مجلس نمایندگان حملات اخیر را که در نقاط مختلف کشور صورت گرفته است تقبیح و حکومت را به عدم توانایی تامین امنیت متهم میکنند .

این نمایندگان می گویند حکومت باید تدابیر شدید امنیتی را در نقاط مختلف کشور روی دست گیرد و در صورت عدم توانایی در امنیت از کشورهای هم جوار کمک جویند.